Bu sefer, bu yürüyüşün öyküsü fotoğraflarla olsun istedim. Canoncan evde miskinlik yaptığından, iPhone imdada yetişti ve aşağıdaki kareler çıktı. Öykü yok dediysek, fotoğraf altı yazısı da yok demedik, buyrun karlar altına...
|
Huzur mu dediniz? |
|
Herşeye rağmen, dimdik ayakta olmanın fotoğrafıdır. | |
|
|
Koca bir ağacın küçük bir parçası olmak.. |
|
Her tünelden elbette bir çıkış vardır. |
|
Yaprağın düşüşü! |
|
Mutlak yalnızlık bilinci... |
|
Her köy bizimdir: Orada, burada, şurada... |
|
|
|
|
Ve o köylerde muhtarlar vardır. :) | |
|
Bir spiraldir yaşam... |
|
Bir fotoğrafım olsun yollarda dedim, kadim bir ağaçla... |
|
Son çırpınış... |
|
Bu ayakların dili olsa, ne öyküler anlatır. :) |
|
Kartepe'ye çıkınca kayan insanlar gördük sanki... |
|
Trekking öncesi şekerli dostlarımın tozluk giyme telaşesinde, günün en komedi 2.fotoğrafı. En birinci fotoğrafı buraya koymam benim için pek iyi olmaz. :) |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder