Kendisi Çırağan'ın, Asariye Caddesi'nin bir tanesidir. Beş -altı aylıktan itibaren bizimle. Kasabın gözdesi, kemik delisi. Her sabah işe giderken bir tur sevişiriz kendisiyle. "Daha sev beni" diye pati atmayı da öğrendikten sonra pek daha tatlı oldu kızımız. Kızımız diyorum, mahalle esnafının taktığı Lusi ismine hala alışamadım.
Geçen gün severken, köpek dişlerinden (komik bir tabir oldu) birinin ucunu kırdığını gördüm. Bu kırık, kasaptan götürdüğü koca kemiklerin eseri diye düşüyorum.
Bu arada Lusikız, pek paylaşımcıdır. Kasabın verdiği kemiklerden, daha önce yazdığım Anne Köpek Sera'ya da getirmeyi ihmal etmez. Bunu neredeyse her sabah yapar. İşte, dostluk nedir, buyrun ondan öğrenin.
Mahallemizin güzeli Lusi, herkesin sevgilisi. O gözler yok mu, o bakışlar, o oyuncu vücut hareketleri. Kendisini çok seviyor ve eve giderken onunla oynamayı şimdiden iple çekiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder